Lá fuar a bhí ann. D'eirigh Mamaí ar a seacht a chlog. D'fhéach sí amach an fhuinneog agus bhí sé ag stealladh báistí. D'ullmhaigh Mamaí a lón agus lón Siobhán. Ansin bhí siad reidh. Ná déan dearmad ar an scáth fearthainne. Rith siad go dtí an gcarr ar nós na gaoithe ach bhí siad ró-mall agus bhí siad fliuch go craiceann. I gceann cúpla noiméad bhí siad ag an scoil. Léim Siobhán as an gcarr agus chuaigh sí isteach sa scoil. ansin stop sé ag stealladh báistí ach thosaigh sé ag cur sneachta go trom. Ní raibh Mamaí abalta tiomáint ach ba chuma lei, mar bhí a lán t-ám aici. Chuir sí ghlaoch ar Daidí ach ní raibh
séabalta teacht mar bhí sé an-tinn. Bhí
Mamaí ag eirí ro-dheanach don obair agus bhí sí trína cheile. B’eigean dí siúl agus bhí sí an fuar agus fliuch go craiceann. Nuair a shroich sí a post chuir sí a chóta ar
an teasaire. “Ná bí buartha”, arsa a
chara.